NOAH

Projekt NOAH dobiegł końca 31.12.2022 r. Podsumowaniem efektów zamykanych prac były listopadowe spotkania: seminarium zorganizowane dla podmiotów polskich, a także konferencja partnerów w Estonii. 19 listopada 2022 r. polscy członkowie projektu zaprezentowali efekty tworzenia modelu opartego na ekstremalnych warunkach pogodowych (Extreme Weather Layer) w Słupsku. Informacja o EWL wzbudziła szerokie zainteresowanie, co sugeruje możliwość wykorzystania go w wielu innych miastach, szczególnie tych mających problemy z przelewami z kanalizacji ogólnospławnej. 23 listopada 2022 r. natomiast w estońskim Rakvere zostało zorganizowane ostatnie spotkanie członków zespołu projektu NOAH. Mieliśmy szczęście spotkać się osobiście w pięknym mieście, gdzie dzięki wdrożeniu modelu opracowanego w ramach NOAH wykonano system sterowania jazem, który zapobiega przelewaniu się wód opadowych na tereny miejskie (Fot.1). Burmistrz miasta pani Triin Varek w słowach powitania zwróciła uwagę na korzyści jakie Rakvere uzyskało z projektu. W ramach NOAH wypracowano dwa narzędzia:

1. Sterowanie w czasie rzeczywistym (Real Time Control, RTC) - możliwość dostosowania infrastruktury do bieżących lub prognozowanych warunków;
2. Warstwa określająca ekstremalne warunki pogodowe (Extreme Weather Layer, EWL).

Narzędzia opierają się na szerokim spojrzeniu na problem adaptacji do zmian klimatu, wielokierunkowym działaniom i współpracy wielu interesariuszy, szczególnie operatorów infrastruktury z władzami miast. Jest to podejście dojrzalsze niż koncentrowanie się jedynie na reakcji na sytuacje kryzysowe i nieskorelowanych działaniach indywidualnych. Modelowanie EWL opiera się na analizie wpływu różnych scenariuszy klimatycznych, różnych rodzajów użytkowania terenu na ryzyko powodzi. Ostatnim produktem jest projektu NOAH jest podręcznik – katalog dobrych praktyk, który prezentuje podsumowanie prac związanych ze zbieraniem danych, monitoringiem, opracowywaniem i wdrażaniem modelowania w wybranych zlewniach. Katalog zawiera wskazówki dotyczące modelowania hydraulicznego zintegrowanego z planowaniem przestrzennym, analizę jakości wód opadowych oraz kontrolę pracy systemu kanalizacji w czasie rzeczywistym. Dzięki NOAH zapoczątkowana została dobra współpraca europejska, gdyż osiągnięcia projektu mogą być zastosowane w wielu zlewniach. W ośmiu miastach partnerskich (mapa) przeprowadzono badania modelowe. W niektórych zainstalowano nowe urządzenia takie jak deszczomierze i czujniki przepełnienia kanału. Tym samym NOAH stał się podstawą do planowania kolejnych wspólnych działań na rzecz ochrony Morza Bałtyckiego.